Ik heb al HHHHHEEELLL lang niet een nieuwe blog geschreven. Moet daar maar weer eens verandering in brengen. Er is al weer het een en ander gebeurt. Laat ik maar eens bij het begin beginnen. Een week geleden was ik aan het klimmen in de gym tijdens mijn lunch break. I viel van de klim muur en lande ongelukkig op mijn linker enkel. Meteen wist ik dat dit niet goed was. Ben direct naar het ziekenhuis gereden en onderweg even langs een vriend voor een paar crutches. Zodat ik toch naar de rontgen afdeling kon komen. Ik heb niets gebroken gelukkig maar wel een hele zware verstuiking. Dat noemen ze dus een grade 3 sprain. Het blauwe tape op mijn been is Kinesio tape. Heel goed voor de lymph drainage. Ik had eerst een harde cast gekregen van de doctor. Die moest ik dan acht weken aan houden. Nou daar was ik na zes dagen wel weer mee gedaan. Ik heb toen even op mijn werk een cast saw of cast zaag gepakt en toen mijzelf bevrijd! Wat een heerlijk gevoel! Mijn been was veel te dik om in de cast te passen en ik hield er een sort dystophy van over. Dat is als je zenuwen zo in de war zijn dat ze alles eng vinden. Ik heb daar nog wel aardig pijn van. Het huid gebied dat nog erg pijnlijk en rood word is steeds kleiner aan het worden. De tape die je boven op de foto ziet was overigens op mijn been geplakt door een vriendin die fysio is en ook accupunturist. Ze heeft me ook even lekker naalden in mijn tenen geprikt. Hoop dus voor ons vertrek naar Nederland weer te kunnen lopen.
No comments:
Post a Comment