Nog een dan

Mijn Roland in pencil...

Rixt

Hierarchy van de mooie meiden, mijn knappe en lieve zus Rixt!

Roland in het Museum

Ben lekker aan het spelen op mijn iPod met een programma photofun

Johny

Een mooie composit foto van Opa Johny

Blogging van mijn I pod

Ik ga nu maar eens van mijn Ipod bloggen. Heb een paar leuke fotos!

Natascha en Valentina

Deze foto nog even om af te sluiten met een grappige foto. Dit is een lief meisje die met Natascha in de eerste klas zit. Beeldschool en grappig. Nu maar weer hopen dat ik wat vaker er aan denk om een foto en een verhaaltje te delen met de grote wereld. schrijf eens een opmerking onder de post zodat ik kan zien dat ik ook nog eens bezoek krijg op de site. Doei!

Koninginendag in Amerika!

Hier links zie je een vriend van me, Eelco, met zijn kinderen in de arm. Aan de recther kant zien je een Hollandse Fiets. De Nederlandse school van Silicon Valley had een dag in Palo Alto georganiseerd. Heel gezellig en oranje. Een keer per maand hebben we een Dutch Borrel in de stad maar daar ga ik niet heen. Ben maar een keer geweest en was er na een half uur al weer uit. Heel veel dronke mensen in oranje met veel te luide muziek. Nee niets voor mij..... Maar dit was een leuk familie feestje in het park.

Playhouse

Hier is het playhouse dat bijna klaar was. Het dak is er nu op en de kinderen hebben nu dus hun eigen huisje in de tuin. We maken het nog wat mooier met echte verlichting en een bedje en keuken. Ja natuurlijk een speelgoed keuken. Maar toch mooi.

Voetbal

Hier een foto van Roland en zijn vrienjes die iedere Donderdag een beetje voetballen met Mark als coach. Mooi he. Kleine mannetjes zo vol energie. Roland vind nu ook honkballen heel leuk en Bassie gooit dan echt uren een balletje naar hem in de tuin. Roland gaat ook volgend jaar week door met voetbal training. Hij blijft nog een jaar in de daycare/preschool met Mark en zijn vrouw Rabab. Zij is Egyptisch en Mark is Engels.

The Indians...

Het is winning time. De Indians zijn nu in de playoffs. Dat betekent dat de wedstijden alleen nog maar door gaan als ze blijven winnen. Ze hebben de laatste wedstrijd met een run gewonnen. Sebastiaan is de catcher. Hij is er wel goed in . Hij is gek op bal sporten en voetbal vind hij nog steeds het leukst. In de herfst speelt hij weer voetbal. Nu nog een aantal westrijden. Vind het heerlijk om naar de wedstijden te kijken.

Science fair

Sebastiaan had vorige week een science fair in zijn school. Ieder kind moest een werkstuk maken over een dier. Bassie had de hagedis gekozen als onderwerp, of liever de salemander. Hier een foto van zijn shoenendoos (diorama) en zijn display. Hij had er de hele avond aan gewerkt met zijn moeder. Hij las ook voor over de salemander en had vragen voor zijn plubliek. Er kwamen allemaal kleiner kinderen langs die alles wouden weten over de dieren. Sebastiaan gaat in Juni als school over is ook twee weken lang naar een science kamp met twee vriendjes. Dat word wel leuk denk ik. Veel knutselen en leren met hele goede docenten. Hij gaat ook nog een week naar een voetbal kamp en een week op tochtjes rond San Francisco met een American Indian programma. Daar hoort hij nu opeens bij toen zijn leraar uitvond dat onze kinderen wat voorouderen hebben die Native Americal Indians waren. Dat was de Opa of Oma van Ladonna.

WOW!

Ik heb al HHHHHEEELLL lang niet een nieuwe blog geschreven. Moet daar maar weer eens verandering in brengen. Er is al weer het een en ander gebeurt. Laat ik maar eens bij het begin beginnen. Een week geleden was ik aan het klimmen in de gym tijdens mijn lunch break. I viel van de klim muur en lande ongelukkig op mijn linker enkel. Meteen wist ik dat dit niet goed was. Ben direct naar het ziekenhuis gereden en onderweg even langs een vriend voor een paar crutches. Zodat ik toch naar de rontgen afdeling kon komen. Ik heb niets gebroken gelukkig maar wel een hele zware verstuiking. Dat noemen ze dus een grade 3 sprain. Het blauwe tape op mijn been is Kinesio tape. Heel goed voor de lymph drainage. Ik had eerst een harde cast gekregen van de doctor. Die moest ik dan acht weken aan houden. Nou daar was ik na zes dagen wel weer mee gedaan. Ik heb toen even op mijn werk een cast saw of cast zaag gepakt en toen mijzelf bevrijd! Wat een heerlijk gevoel! Mijn been was veel te dik om in de cast te passen en ik hield er een sort dystophy van over. Dat is als je zenuwen zo in de war zijn dat ze alles eng vinden. Ik heb daar nog wel aardig pijn van. Het huid gebied dat nog erg pijnlijk en rood word is steeds kleiner aan het worden. De tape die je boven op de foto ziet was overigens op mijn been geplakt door een vriendin die fysio is en ook accupunturist. Ze heeft me ook even lekker naalden in mijn tenen geprikt. Hoop dus voor ons vertrek naar Nederland weer te kunnen lopen.